En maar weer wat dagen, loop zo vanzelf in...

19 okt
Vanmorgen hoefden we niet zo idioot vroeg op te staan. Met 3 uur zouden we bij de volgende accomodatie zijn dus rustig aan beginnen maar ik was al wel weer vroeg wakker.
Na het ontbijt zaten we rond 9.15 uur in de bus richting Diglipur. Het laatste stukje verder naar het noorden. Tuurlijk duurde het nog weer net iets langer maar dat kwam mede doordat er getankt moest worden en men hier nog de boel stopt als er gelunched gaat worden.... niks geen zelftank oid. De rit was wel door een erg mooi gebied.
Het resort ligt een stukje buiten die plaats en het ziet er erg mooi en schoon uit ws ook nog vrij nieuw. Geen enkele schimmelplek te bekennen maar wel liggen er overal veel mottenballen met bijpassende geur.... en.... ik vermoed dat er sprake is geweest van een aardbeving want er zitten ook wat scheuren in de muur (slechte manier van bouwen kan ook maar daar twijfel ik aan) maar verder dus erg mooi en een fijne plek om even bij te komen van de lange reis.
We hadden gehoopt om bij een prachtig strand uit te komen maar dat was net iets anders dan we ons hadden voorgesteld: zwart strand en daar waar wij waren, viel er weinig te snorkelen. De zon was inmiddels verdwenen dus niet zo fantastisch als gehoopt. Of het de moeite waard was om zo ver te reizen? ... mmm , misschien voegt het morgen nog wat toe.
Kamer is in ieder geval weer een prettige plek om bij te slapen.

20 okt
Vandaag om 7.30 uur op staan om vervolgens om 8.30 uur in de bus te stappen naar een klein haventje. We moesten ons melden en er werd weer met de hand, geregistreerd. Alle paspoort nummers van iedereen worden dan genoteerd, vervolgens een klein stukje verderop nog een keer en dan bij de havenmeester nog een keer voor we in een bootje stappen... zo ben je wel even bezig.
Internet en computers zijn nog een zeldzaamheid in op de Andaman eilanden en Wi-Fi is een nog grotere zeldzaamheid.
Het doel is de Smith en Ross eilanden. We passeerden nog een paar eilandjes met mooie strandjes maar als we in de buurt komen van Smith en Ross dan doemt er iets moois voor ons op: links en rechts een eiland met palmbomen en wat rieten hutjes verbonden door een lange zandbank. Turkoois water en het plaatjes was bijna compleet.... de zon liet zich niet zoveel zien, anders nog mooier maar dat was ook weer niet zo heel erg ivm ter plekke wel/niet verbranden, voor de plaatjes is het dan wel jammer....Helaas kwam ik er te laat achter dat ik mijn fototoestel niet goed had staan dus de plaatjes zijn mislukt....erg jammer, nu maar hopen dat het in mijn geheugen gegrift blijft staan en medereizigers wat mooie hebben geschoten.
Maximale tijd dat je op het eiland mag blijven is 3 uur, daarna weer vertrekken zodat het aantal bezoekers beperkt blijft en men houdt zich ook krampachtig aan die tijd.
Op tijd dus ook weer terug en de middag/avond doorgekomen met een paar biertjes en eten en een leuk gesprek met eigenaar van Resort. Vandaag geen dry day zoals gister . Op dry day wordt er geen alcohol geschonken maar je kunt het wel krijgen (niet overal). Je moet het dan even aangeven dat je het wilt en dan komen ze het, in ondoorzichtige tas, naar je kamer brengen....
De eigenaar had nog de moeite genomen om voor 's avonds een kampvuur te maken maar tegen de tijd dat het vuurtje lekker brandde, begon het te regen wat overging in een enorme stortbui. Wij allemaal naar kamer en het vuurtje ging vanzelf uit....

21 okt
Vandaag weer begonnen om naar het zuiden van het eiland te rijden. Er is dus maar 1 weg naar het noorden maar de heenweg hadden we het laatste deel niet gezien omdat het toen al donker was.
We hoeven niet zo vroeg te vertrekken: 8.30 uur. Ik ben vroeger wakker en loop nog even naar een poeltje waar ik de vorige dag mooie waterlelies had gezien.
Ontbijten en hup, weer in de bus voor de lange terugrit die ditmaal dus ook over 2 dagen wordt verdeeld. Ik vind het eigenlijk niet de moeite waard om helemaal naar het noorden te rijden voor 1 volle dag.
We maken nog een stop bij een mangrovebos waar ze een lange (720mtr) houten brug door heen hebben gemaakt die uiteindelijk uitkomt bij een mooi strand. Daar eten we onze meegenomen lunch.
Vervolgens rijden we nog weer een stukje om te stoppen bij een andere plek langs de zee. Ook mooi.
Dan is het nog maar 20 minuten en komen we bij het hotel in Rangat.
Tijdens de rit komt er nog een vervelend bericht: de komende nacht moeten we weer om 3 uur vertrekken om de boot naar Havelock maar niet te missen.....hebben we net 2 fijne dagen gehad, de rit van vandaag ook prima, komen ze hier mee... omdat er, in het dorp niet zo heel veel te doen en te zien is, kruip ik om 20.00 uur al in bed...

22 okt
Het is dus weer enorm vroeg opstaan: 2.30 uur. Echt leuk vind ik het niet maar om 3 uur zit iedereen weer in de bus om verder terug naar het zuiden te hobbelen. Zoals ik al eerder schreef, er is maar 1 weg van en naar noord/zuid.
Als we bij de eerste veerpont aankomen is het licht maar nog zo mistig dat de veerpont nog niet vaart. Dat wordt dus weer wachten. Na een uurtje trekt de mist op en kunnen wij, te voet, oversteken. Bij de 2e overtocht duurt echter nog even voor de bus komt. Hij is net op tijd want we zouden om 9.30 uur, weer in convooi, door het reservaat kunnen. Dat gaat dus net goed.
Het is 50 km maar met een zo slechte weg, doe je daar wel even over.
Tot nu toe heeft de chauffeur enorm veel bewondering bij ons weten op te brengen, soms op de cm nauwkeurig iemand passeren op de smalle weg, maar we merken nu dat hij wat begint te scheuren. We moeten nl de boot van half 2 in Port Blair halen om naar Havelock te komen. Een plaspauze moet heel snel... Verder is het hobbelen in de bus over die ene slechte weg door het meters hoge oerwoud.
Smith en Ross eilanden zijn mooi en het is bijzonder dat dat door een zandbank met elkaar verbonden is en als het prachtig zonnig is en je bent er bij vloed zal het amazing zijn maar of het ook dan nog de moeite is om er anderhalve dag voor heen en anderhalve dag voor terug te rijden over een slechte hoofdweg met diverse "op onthoud" plekken....mmmm, valt te betwijfelen. Mochten ze ooit de weg verbeteren of een vliegveld in Diglipur aanleggen, en die plannen zijn er, en het gaat dus wat sneller dan zou ik het eerder overwegen.

Als we weer terug zijn in Port Blair, worden we om 12.30 uur bij de haven afgezet. Mooi op tijd dus. We gaan weer door controles, weer moeten we ons paspoort laten zien, maar we zijn op tijd.
De ferry naar Havelock is vrij luxe en schoon en we krijgen zelfs een lunch aangeboden. Er wordt een film vertoond over de Anadaman eilanden wat de tijd (dik uur varen) even dood.
Bij aankomst op Havelock is er weer een paspoortcontrole, je vraagt je echt af waarvoor toch elke keer weer. We zijn al 2 weken in India en hebben toch zeker al 10x ons moeten laten registreren. (als het niet vaker was)
Rond 16.00 uur zijn we bij het resort. Het is helemaal naar ons zin! Leuke huisjes met een veranda. Schoon, ruim en fris. Hier kunnen we weer even op adem komen. We lopen nog even naar het strand en zien daar een prachtig restaurant (Something Different) en besluiten om daar te gaan eten.
We weten nog niet wat morgen brengt, we kunnen evt om 8 uur mee naar Elephant eiland maar weten nog niet of we daar wel zin in hebben....
Er zijn een paar regenbuien voorbij gekomen maar we zaten telkens net droog.