Eind bestemming bereikt

29 okt
Dagje niet veel doen.
Vandaag dus maar weer een "relaxdagje".
Ben wel weer op tijd wakker maar rommel ook nog wat in. Om 8.15 ontbijt en daarna vertrek iedereen.
Ik wil naar Rantepao, ligt kleine 5 km verderop, om weer eens wat contact met de digitale wereld te hebben en mijn volgende hotel in Bira te boeken. Hier heeft niemand Wi-Fi. Ik keutel nog wat, neem een koude douche, was mijn haren maar weer eens na 2 dagen een helm op en vertrek dan. Bedenk dat ik niet weet hoe het hier heet, kan de naam niet onthouden dus hoe kom ik terug? Kan het straks op Internet opzoeken.
Ik kan met de bemo naar Rantepao, die komt vanzelf langs en ik hoef alleen mijn hand maar op te steken en hij stopt. Vind het wel een beetje spannend, voor het eerst sinds deze vakantie alleen op pad en ik weet niet zo goed waar ik moet zijn en waar ik ben.
Ik loop naar de weg en wacht daar even. Bedenk dan dat ik wel vast kan gaan lopen. Als ik een stukje op weg ben, stopt er een auto en vraagt waar ik heen wil. Ik kan met hem mee rijden. Ga nog steeds van de goedheid van de mensen hier uit en dat is een juist uitgangspunt. Hij zet me af bij hotel Pison. Daarachter moet een tentje zijn waar je héérlijke koffie kunt krijgen en waar men wifi heeft. Dat is dan makkelijk te vinden en als ik een slok van de cappuccino neem, is het idd héérlijk!
Ik boek een luxe Resort voor de laatste dagen en check alles op het digitale front en laat het thuisfront weten dat het nog steeds prima gaat.
Ik kan nog verder de stad in maar heb er eigenlijk ook niet veel te zoeken behalve dan misschien de bemo. Ik besluit om maar vast terug te lopen naar de afslag richting het huis van Meyske, da's niet zover, en hoop dat er dan weer iemand stopt die me mee neemt en anders kan ik een bemo aanhouden.
Als ik de afslag he genomen, is er helaas niemand die al snel stopt en ook de bemo's zie ik of niet of te laat. Ze zijn niet zo heel goed herkenbaar.
Ondertussen loop ik, op mijn teenslippers, door, word ik vriendelijk begroet, wil men een hand. Ik begin me al een beetje Indonesisch te voelen, die lopen ook kilometers op hun slippers en nergens last van.
Het begint wat te spetteren maar daar had ik rekening mee gehouden dus haal mijn paraplu tevoorschijn. Als ik wat in de buurt denk te komen, begint er zich toch iets van een blaar te vormen. Verschillende keren denk ik dat ik er ben maar telkens niet. Ik vraag nog een x, had de naam van het huis/familie opgeschreven, maar de meisjes wisten het niet dus ik loop maar door. Kan het eigenlijk niet gemist hebben. En jawel, dan kom ik er toch, net op tijd want ik begin ook wat te glijden op mijn slippers én het begint ineens behoorlijk te regenen..
Ik heb weer het gevoel dat ik enorm geluk heb: de goede keuze gemaakt om op tijd terug te gaan, de goede keuze om gisteren en eergisteren de tours te doen met nauwelijks regen. De lol zou er toch snel af zijn zo achter op een brommertje met regen. Dus weer veel geluk wat me weer toekomt.
Voel me een beetje een geluksvogel deze vakantie!

30/31 okt
Behoorlijk lang geslapen, was er aan toe, merkte gister al dat ik moe was van de indrukken.
Om 8 uur ontbijt en daarna wat gekeuteld. Geen bijzondere plannen, stukje wandelen en zien waar ik terecht kwam. Meyske zei nog dat er wat graven waren dus ik loop die kant op. Ben al vrij snel bij de graven van tegenwoordig en vraag me af of ze dit bedoelde. Ik loop nog maar wat verder om iets van de omgeving te zien. Het is wat heuvelachtig tussen de rijstvelden en het wordt warm. Soms wordt er gevraagd waar ik heen ga, maar ik heb geen idee. Loop maar wat. Op een gegeven moment weer een knul en vraagt of ik naar..... wil. Ik heb geen idee waar hij het over heeft, wijst me een klein paadje dat ik daar heen moet. Ik kan wel gaan kijken. Net als ik denk "geloof het wel" doemt er een stenen trap op. Waar zal dat naar leiden? Nieuwsgierigheid wint het. Als ik boven ben, sta ik ineens weer, oog in oog met een paar schedels en botten.
Ik krijg een donkerbruin vermoeden dat dit bedoeld werd. Vind het wel weer grappig.
Daarna ga ik terug en ben rond half 12 terug. Das alweer vroeg en ik besluit om nog even naar Ke' te' Kesu te wandelen, is ong half uur want had zaterdag, toen ik er ook was, souvenier gezien die ik eigenlijk toch wel graag wilde.
Als ik eraan kom, moet ik eigenlijk entree betalen maar ik ben al geweest en hoef alleen maar souveniertje... Mijn naam wordt opgezocht en als bewijs heb ik ook mijn foto's. Het is even zoeken maar dan wordt ik gevonden en is het ok. Ik hoef niet ver. Als de buit binnen is, koop ik er nog wat drinken en er volgt een leuk gesprek met de dame die de controle deed. Er komen wat dames die op hun paasbest gekleed zijn en willen graag foto's maken met/van mij. Er wordt heel wat afgelikt.
Daarna ga ik weer en ben om 2 uur terug. Ga me douchen en vast spullen bij elkaar pakken, relax nog wat, wacht tot de anderen terug zijn en om 19.00 uur vertrek ik met het Zwitsers gezin om de nachtbus te nemen.
Meyske gaat ook nog mee en dat is maar goed ook want het is nogal een chaotische boel. De opstapplek is bij een drukke weg met veel verkeer en bussen komen ook af en aan, veroorzaken opstoppingen en dus een hoop getoeter. Het gezin en ik zijn de enigen die daar opstappen.
Het is een luxe touringcar, enorm brede lederen stoelen met hoofdsteunen zowel achter als aan de zijkant. Ik heb een plekje bij de deur maar weet niet of ik aan de raam kant of gangpad behoor te gaan zitten totdat iemand me zegt dat de stoel naast me leeg blijft. Ook dat nog! Ik nestel me er neer en ben binnen een half uur vertrokken. Wordt een paar X heel even wakker doordat mensen in en uitstappen maar daarna is het ineens: " Makassar airport!" Ik schrik ervan, we zijn er al!
En dan wordt het wat spannend, ik heb niet zo heel veel info over waar ik er uit moet en waar ik heen moet. De bus stopt op een plek waar wat taxi's staan en ik wordt idd gelijk overvallen. Neem eerst afscheid van het Zwitserse gezin en dan begint de onderhandeling. Ze begrijpen al wel snel waar ik heen wil maar er wordt idioot veel geld gevraagd. Uiteindelijk komen we uit op de helft van het eerst gevraagde en denk dat dat nog teveel was want hij zei best snel "ok". Omgerekend was het iets van € 2,50 -€ 3,00 Ik vind het niet veel, hij ws wel...
We scheuren door de nog stille stad, ik weet dat ik naar het zuiden moet en heb het idee dat dat ook gebeurd aan de hand van de zonsopkomst.
We rijden, na best een eind gereden te hebben, een terrein op wat op een busstation lijkt. Het is pas 05.30 uur. Mijn tas wordt gepakt en gelijk in een andere auto gegooid. "No, no!" is mijn reactie en ze kijken me een beetje vreemd aan. Er wordt van alles in het Indisch gezegd maar ik snap er natuurlijk geen bal van.
Dan komt er een knul en hij spreekt engels. Weet me te vertellen dat ik voor ong € 10,00 mee kan met privercar die me bij het resort af zal zetten. Als ik anderhalf uur wil wachten, komen er ws nog wel medereizigers en dan kunnen we gaan. Als ik mijn oorspronkelijke plan , met de bus, wil uitvoeren kost het me misschien € 5,00 maar wordt ik midden in Bira afgezet en moet ik nog maar zien hoe ik bij het resort kom. Bovendien gaat de 1e bus pas om 9.00 uur. Ik weet dat het resort een kleine 5 km buiten Bira zelf ligt.
Dus ik gok er maar op. Weet dat de rit nog 5/6 uur zal gaan duren en dan is
€ 10 ook niet gek.
Ik neem een paar kopjes koffie en wacht geduldig. Rond 7.00 uur komt ie idd en heeft medereizigers gevonden en kunnen we gaan. Er stapt 1 iemand in.
Makassar is inmiddels wakker geworden en het is nogal druk met veel brommertjes en auto's. Het krioelt nogal.
Op een gegeven moment rijden we ergens een buitenwijk in, links, rechts en dan stoppen we. Daar heb ik wederom heel veel bekijks maar er stap ook nog een gezinnetje in.
De chauffeur rijdt redelijk netjes totdat er ineens een auto met sirene aankomt scheuren gevolgd door een grote touringcar en aansluitend nog weer een auto met sirene. De chauffeur bedenkt zich geen moment, zet de alarmlichten aan en gaat mee met het scheurgeweld. Ik denk met Max Verstappen te doen te hebben.
Geen idee wie er in die bus zat maar iedereen stopt of gaat ervoor aan de kant staan. En soms ging het echt zo hard dat ik dacht dat diegene die in die bus zat, wel heel veel vertrouwen in die buschauffeur moet hebben. Wij in de slipstream mee...alarmlichten aan alsof we erbij hoorden... soms zag je mensen zwaaien, lachen of duim opsteken naar de bus. Dat duurde al met al zo'n 3 kwartier en daarna sloeg de bus af terwijl wij rechtdoor gingen. Mooi opgeschoten zo.
Al vrij snel wordt er gestopt om te gaan eten. Ik waag me er maar niet aan en doe het met een kop koffie. Chauffeur dacht vast:"heb mooi wat tijd gewonnen, neem er nu maar even de tijd voor want het werd een pauze van een uur.
Inmiddels was de temperatuur buiten ook al behoorlijk gestegen.
1 van de passagiers wordt op een gegeven moment afgezet.
Als we dan eindelijk in Bira aankomen, rijden we eerst naar een haven en rijdt de chauffeur een ferry in. Zo'n boot als we ook in Gorontalo hadden. Ik vraag me even af wat er gaat gebeuren maar het gezin gaat met de ferry mee. We rijden er weer af en op een gegeven moment moet ik € 2,50 betalen. Dat zal wel zijn omdat we weer een park in rijden... Het is nog een behoorlijk eind met slecht wegdek en ik ben weer blij dat ik met een auto ben. Met de bus was het ws een drama geweest/geworden.
Totdat ik de chauffeur betaal, vraag ik me nog steeds af of ik die € 10,00 wel goed heb, we zijn zo'n 6 uur onderweg geweest op merendeels een goede weg, ondanks dat ik het 3x heb gevraagd... Hij accepteerd het bedrag zonder tegensputteren.... Ik begrijp niet dat het voor dat bedrag kan maar vind het natuurlijk prima.
Mijn tas wordt door een medewerker uit de auto gehaald en ik krijg een kamer toegewezen die wat tegenvalt: enorm groot met 1 wel heeeel groot 2 persoonsbed én ook nog een groot 1 persoonsbed. Echt super schoon is niet mijn eerste indruk maar prima. Helaas geen uitzicht op de zee maar wel op de tuin.
Ik vraag nog of ze iets kleiners beschikbaar hebben maar daar lijkt het niet op hoewel het er wel op lijkt dat er minder gasten zijn dan kamers. Ze zullen kijken wat ze kunnen doen.