Nog steeds erg leuk

23 okt
Reisdag
Vanmorgen ruim op tijd wakker. Wil ik douchen maar het water werkt nog niet...vanaf 7.00 is het weer beschikbaar. Ook goed.
Ik vertrek om 8 uur. Neem afscheid van Ab en Willy en van Daniëlle waar ik een paar dagen, deels, mee opgetrokken ben en stap in het bootje wat me naar Wakai brengt. Dat duurt ong een kwartier zodat ik er om 8.15 ben. De speedboot naar Ampana vertrekt om 9 uur. Ik begrijp niet helemaal waarom ik er "zo vroeg" moest zijn tenzij Alli me de beste plaats gunde. Je koopt een ticket (130.000rph) in een kantoortje, je naam wordt opgeschreven en krijgt een stoel nummer. In mijn geval nummer 1. Ik wacht even onder een boom in de schaduw want ook nu stijgt de temperatuur vrij snel en kijk wat er om me heen gebeurd.
Wanneer ik in de boot stap, hoor ik mensen over Tentena praten en biedt aan om mijn, geregelde, taxi te delen. Dat willen ze wel. Ik blij, zij blij. Scheelt me weer een flinke duit en zij hoeven niet meer wat te regelen. De plaatsen in de boot zijn weer duidelijk gebouwd op kleine mensen maar gelukkig is de boot niet vol en heb ik 2 plaatsen tot mijn beschikking. Ik ben weer helemaal tevreden. Onderweg stoppen we nog bij 2 andere eilandjes om mensen op te pikken/af te zetten. Achter mij komt een Frans stel te zitten en al vrij snel wordt gevraagd waar ik heen ga en of we een private car zullen delen. Ik leg uit dat ik al een taxi heb geregeld en dat ik het anderen heb aangeboden. Ze gaan in overleg en als de auto groot genoeg is, kunnen we er met ons vijven in. Nog beter!
Bij de haven in Ampana aangekomen, we zijn 1,5 uur verder terwijl er 2 uur voor staat, zijn er velen die een rit aanbieden maar weer "no, no". Eddy is niet te vinden maar wordt gebeld... We kunnen met ons 5en mee. Er wordt nog wat onderhandeld over de prijs. 1 stel wil nl nog helemaal door naar Rantepoa.
Dan blijkt Eddy helemaal niet mee te gaan maar krijgen we een andere chauffeur. Op zich ook prima maar wat is dan de functie van Eddy? De "regelaar die er zijn aandeel weer uithaalt?"
Omdat ik de auto "heb geregeld" mag ik voorin zitten maar dat leek me niet meer dan logisch, de backpacks passen niet allemaal in de kofferbak maar ook geen probleem: er wordt een stuk touw geregeld en er gaan er 2 op het dak.
De chauffeur heeft, daar waar het kan en ook daar waar het niet kan, er flink de vaart er in, ook op plekken/door dorpen waar het niet zo slim is om met 90km/per uur door te scheuren. De omgeving blijft een beetje hetzelfde: bergje op, bergje af, door het bos/de jungle, met diverse haarspeldbochten. Hij lijkt de weg wel goed te kennen. We doen 3 stops en zijn uiteindelijk rond half 6 bij het hotel Dolidi in Tentena.
Ik besluit om voor wat meer luxe te gaan de komende dagen en ipv het backpackershuisje wat ik had gereserveerd, kies ik voor een bungalow. Heb al heel wat geld "uitgespaard" door geregeld taxis en accomodatie te delen en in mijn achterhoofd speelt ook mee dat ik er een goed doel mee sponsor.
Dolidi is nl een weeshuis opgezet door een Nederlands stel. Ooit hebben ze Herson, als gids, ontmoet terwijl ze zelf aan het rondreizen waren. Daar is een relatie uit ontstaan en zo is het tot stand gekomen. Als buitenlander kun je niet zomaar grond kopen. Je hebt iemand uit Indonesie nodig. Herson en zijn vrouw zijn eigenaar. Het hotel genereerd oa inkomsten uit de verhuur van kamers van het hotel. Ook organiseren zij, evt je rondreis door Sulawesi, op maat waaruit dan ook weer inkomsten komen. Ook zijn er vanuit het hotel diverse dagtours te maken.
Je kunt ook bij het weeshuis kijken wat naast de hotelaccommodatie ligt maar waar je niets van merkt. Als mensen zien dat het goed in elkaar zit, ontvangen ze vaak ook nog donaties. (zag gister gasten die waren wezen kijken 200 euro geven...)
Het doet mij denken aan het project in Sri Lanka: zorgen dat de weeskinderen het goed hebben, naar school gaan en een opleiding kunnen volgen zonder dat er geld aan de "strijkstok" blijf hangen. Mooi project!
Zij is inmiddels overleden en hij is, daarna, hier naar toe geëmigreerd om het project direct te kunnen volgen.
Voor meer info: http://www.dolidi-ndano-towale.com

Het hotel ziet er allemaal prima en erg mooi uit en duidelijk zichtbaar dat er westerse invloeden zijn. Het ligt direct aan het Posomeer.
Ze kennen mijn naam van "verhalen" die Ap en Willy hebben verteld. Ik voel me welkom. Eef is erg blij met de speculaas die ik hem heb meegebracht omdat hij vooraf al diverse tips heeft gegeven hoe ik wat kon doen.
We eten een heerlijke maaltijd, hier is wel weer wat te kiezen.
Als ik wil douchen, denk ik dat de douche niet werkt (is inmiddels al en uitgangspunt sinds ik hier ben) maar uiteindelijk kom ik er achter hoe het wel werkt: juiste knopjes/kranen....en is er een warme douche! zelfs een regendouche (vandaar al die knopjes...)Toch net iets lekkerder dan een koude...
Ik lever mijn was maar eens in. Heb inmiddels niet zo heel veel meer schoon.
Ik help nog een paar beesten omzeep: 1 of ander rondvliegend gevaarte wat in de ventilator gaat zitten dus de makkelijkste manier om van dat beest af te komen is om de ventilator even aan te zetten wat ik dus maar doe. Heb het daarna niet meer gezien of gehoord.... Er loopt nog een spin die ik niet in mijn buurt wil hebben als ik slaap en dan is daar nog de gekko binnen... die help ik niet zomaar om zeep en weet ook niet hoe ik die evt naar buiten zou kunnen krijgen. Doe nog een poging met licht uit, zaklamp aan en hopende dat hij op het licht afkomt en ik hem zo naar buiten kan dirigeren maar helaas, het werkt niet.... dan maar met gekko slapen...

24 okt
Een prima ontbijt gehad met zelfs pindakaas!
Het weer is weer prima, niet te warm, helemaal niet te koud. Heb weer een dagje "niets doen" gepland en ben weer blij dat dat kan. Een tijd in de tuin gezeten om er erg mooie vlinders en ander beestenboel op camera vast te leggen wat goed is gelukt.
En Herson, de eigenaar en je ten alle tijde zoveel mogeljjk van dienst is, heeft voor mij de volgende accommodatie besproken en we hebben een tour afgesproken voor morgen.
Als een ander gras aan het maaien is met een kantjesmaaier, wat nogal wat herrie maakt, vraagt Herson of ik dat storend vind. Ik vind het idd wel storend maar hij hoeft nog maar een klein stukje te doen dus ik laat hem zijn karwei afmaken. Vind het attent dat er over nagedacht wordt.
Even later komt Eef en kan een deal aanbieden om naar Rantepao te komen wat me in ieder geval weer iets van 30 euro scheelt. Als er nog meerdere medereizigers komen, wordt de prijs nog wat gedrukt. Voor die 30 eurie heb ik dan weer de overnachtingen voor de volgende accommodatie....
Ik ga nog wat in de hangmat liggen en staar wat over het meer. Het is wel wat heiig, pak een boek uit de bibliotheek alhier (merendeels Nederlands) en lees wat weg. Iemand van het personeel komt, terwijl ik in de hangmat hang, met de menulijst en vraagt wat ik vanavond wil eten zodat ze vast kunnen beginnen met de voorbereidingen.
Rond half 5 wordt er gevraagd of ik nog bij het weeshuis wil kijken en dat wil ik wel. Het ziet er allemaal erg netjes en degelijk uit. De kinderen gaan gewoon door met waar ze mee bezig zijn en storen zich niet aan ons. Ws is het voor hen "dagelijkse kost". Er zijn ook nog veel plannen en het laten studeren van de kinderen die daartoe de capaciteit hebben, kost veel geld. Ook voor de kinderen die iets minder bedeelde uitmuntende functionerende hersens hebben, is er een opleiding zoals timmerman, kleermaker, motor maker e.d. Uiteindelijk wordt elk kind of op de universiteit geplaats of men zorgt ervoor dat ze een baan krijgen. Dus goed bezig aldaar en mocht je er vrijwilligerswerk willen doen, dat kan voor 2 maanden.
Daarna dinertime en weer uitstekend gegeten.
Dan komen er ineens 2 stel aanzetten en 1 stel herken ik, en zij mij, van Tangkoko. Ze blijven hier 2 nachten en gaan ook naar Rantepao dus dat biedt weer perspectief voor delen van taxi =kosten...

25 okt
De dag begint uitstekend en blijft uitstekend.
Ten eerste willen die 2 stellen ook mee naar Rantepoa. Dat betekend dat ik voor die rit maar ong €12,50 kwijt ben ipv de eerst verwachtte € 100,00. Dat scheelt weer een paar biertjes... die zijn behoorlijk aan de prijs, hoewel...vergeleken met Nederland is het nog bijna hetzelfde terwijl al het andere een stuk goedkoper is.
Na het ontbijt stap ik bij Herson achter op de scooter en binnen 5 minuten zit ik al in een prachtige omgeving met rijstvelden en geniet volop.
We gaan eerst naar de markt. Het is er erg rustig maar wat dan wel weer heel bijzonder is, is dat ze er vleermuizen ter consumptie aanbieden. Het is nogal een vreemd gezicht, ze liggen op hun rug met een bebloede bek open en de vleugels liggen er naast, die kun je apart consumeren...
Dan rijden we naar Bali village. Omdat Bali overbevolkt raakte, heeft de regering in 1982 bedacht om Balinesen in de gelegenheid te stellen om in Centraal Sulawesi te gaan wonen. Dat hebben er dus velen gedaan en hun eigen dorpen gebouwd. Denk dat ze er goed boeren want de omgeving is vol met cacaoplantages waarvan de opbrengst goed verkocht wordt.
Dan rijden we op een nieuw geasfalteerde weg naar de Saluopa waterval. Ze zijn bezig om de boel flink op te knappen. Binnenkort is hier nl een zeer grote wielerwedstrijd, ze verwachten een hoop toeristen en willen de boel netjes voor elkaar hebben. Toeristen = geld = goed voor het land.
Als we bij de waterval aankomen, is het er (nog) vrij rustig. Het is geen kleine, in het bos gelegen en met vele grote stenen als etages. Erg mooi.
Herson had al gezegd dat ik het zwempak mee moest nemen wat ik dan ook doe.... Bij de waterval denk ik eerst: naaa, laat maar... dan loop ik er met de blote voeten in en denk: toch maar even bikinibroekje aandoen.... nog weer even later bedenk ik me weer en doe de bikini dan toch maar helemaal aan. Eerst is het koud maar als je eraan gewend bent, gaat het best en laat ik me masseren door de stralen die naar beneden komen. We zijn er met ons 2en. Verder niemand te zien. Da's dan toch heel erg leuk!
Als we naar beneden lopen, komen we een groep Nederlanders van Sawadee tegen en ik maak even een praatje met iemand. Er overvalt me een gevoel van: pfff, een groep... Nu heb ik alle vrijheid om te doen en te laten wat en wanneer ik wil, ik verveel me geen moment en heb me ook nog niet alleen gevoeld. Het valt me alleen maar mee, 100% mee.
We drinken nog kopje koffie en mijn Behasa wordt steeds uitgebreider...: helm, handdoek, opa, oma, tante, oom, buurman, buurvrouw, plakband, inspirasi, asbak, polisi en nog veel meer woorden die in het Behasa hetzelfde zijn als in Nederlands.... maar ok, paar woordjes anders kan ik wel uitspreken/weet ik wat het betekend.
Na de koppie tempa kula=koffie zonder suiker gaan we nog naar de andere kant van het enorme Poso meer, 36 km lang, 12 km breed. Daar is een leuk/mooi strand, zijn ze mee bezig om hotel te bouwen met dezelfde naam als waar ik nu in zit: Dolidi Ndano wat dan weer "mooie plek aan het meer" betekend. Ze willen nog kijken of ze er iets tegen kunnen doen want dat werkt natuurlijk wel heel erg verwarrend.... maar ook een erg mooi plekje voor én de plaatselijke bevolking én de toerist....
Daarna rijden we rustig aan terug naar het hotel waar we rond half 3 weer aankomen.
Na een uurtje begint het, net als gisteravond, te onweren en de regen die erop volgt is niet storend.
Verder vandaag geen bijzonderheden. Ik krijg mijn was schoon, heerlijk fris ruikend en zelfs gestreken! terug. Blij mee.