Isla Cozumel

01-02-2020 Op naar Cozumel
Vandaag de laatste verkassing. De bus gaat niet eerder dan 12.00 uur (of heel vroeg) richting Playa del Carmen turistica wat vlak bij de ferry naar Cozumel is. Dus kan de dag weer rustig opstarten. Het inpakken van backpack is nog maar een fluitje van een cent, zo gedaan.
Dat de bussen altijd op tijd rijden, kan ik bij deze ontkrachten: we vertrekken een goed kwartier later dan de planning. Het is maar een klein stukje: goed uur. De weg is, net als overal, weer 1 rechte lijn met links en rechts van de weg bomen en of struiken. Geen mooie uitzichten ditmaal op bv de kust…helaas…. Het is bewolkt.
De bus stopt vlak bij de ferry dus dat is ook makkelijk gevonden. Er staan een hoop tentjes die kaarten naar Cozumel verkopen. Ik weet niet zeker of ik daar kaartje moet kopen maar ze lijken van de maatschappij dus ik doe het maar. Gelijk een retourtje want dat schijnt iets beter Kwa prijs te zijn dan 2x een enkeltje. Een stukje verder is de “officiële” balie en ik kijk nog even of ik er wel goed aan heb gedaan. En het maakt niet uit wbt prijs. De zee, de wind het geeft me meer vakantiegevoel dan ik de hele tijd heb gehad. De boottocht duurt kleine 3 kwartier, we hebben de wind mee….ik maak een praatje met een man uit Canada en als we de boot verlaten heeft iemand een paar dozen “Queso Edam" bij zich en ik vertel hem dat ik uit Nederland kom. Hij is zeer positief over de kaas maar aangezien mijn Spaans niet verder rijkt komt er niet echt iets van een grapje uit mijn mond….het is nog steeds bewolkt en stevige wind dus. Windkracht 4.
Eenmaal op het eiland komen me gelijk de dure merken tegemoet. Er schijnen hier veel cruiseboten met rijke Amerikanen te komen. Had iemand me verteld dat er maar 1x per week een cruiseschip zou komen, ik zie er nu al 3 liggen….Het schijnt hier taxfree shoppen te zijn waardoor die schepen komen. Een biertje en hapje is dan weer het dubbele van wat ik tot nu toe heb betaald….
Ik loop eerst maar naar het pension wat ik had geboekt. Is zo'n 700 meter en te doen met backpack. Het is 1 rechte weg dus niet te missen…Als ik mijn kamer toegewezen krijg door een vriendelijke George, valt het me wat tegen. Da’s nu jammer, had me die laatste dagen op wat meer luxe verheugd. Om te douchen moet ik het halve gebouw door… Gister had hij nog mail gestuurd of ik evt kamer met eigen badkamer wilde dus ik ga maar vragen of die nog beschikbaar is. Heb geluk: ja, dat is ie nog. Dan krijg ik een kamer die helemaal naar mijn zin is! Wat verder af van drukke kruising dus minder geluid, eigen badkamer en een klein “keukentje” met een soort barretje, magnetron en koelkast. Ook is er een hangmat waar ik lekker in kan relaxen. Ik ontspan gelijk want het is helemaal naar mijn zin! Ik keutel even wat en ga dan maar eens kijken waar ik terecht ben gekomen. Er zit geen ontbijt bij kamer maar de grote Aki supermarkt zit om de hoek dus er is snel iets gehaald. Het ziet er allemaal gezellig uit. Het waait nog behoorlijk wat ik wel lekker vind. Even wat doorwaaien. De temperatuur daalt ook in de loop van de avond. Ik sla het centrum “over” wbt eten en ga naar Fonda Don José, een tentje waar ik langs liep en waar men wel Mexicaanse prijzen hanteert. Het smaakt me uitstekend.
02-02-2020 (palindroomdatum heet dat..)
Vandaag staat er snorkelen op de planning maar die moet ik gaan wijzigen. Het waait nog te hard en boten (behalve cruiseschepen) mogen niet uitvaren, bovendien is het bewolkt.….Dus dan maar andere planning. Ik loop eerst naar lokale markt. Da’s niet zo heel bijzonder behalve de grote verse vissen. Met een half uurtje ben ik er uit gekeken. In dat half uurtje trekt de bewolking wat meer open en wordt het verder een dagje strand. Dat strand ligt niet helemaal naast de deur, voor het betere werk moet je naar de andere kant van het eiland. Er rijden geen collectivos heen dus of iets huren of…wist George me te vertellen, een busje nemen genaamd Ruta Playa. Het idee is hetzelfde als collectivo allen rijden ze dus de stad niet door maar zitten wat aan de rand en rijden je naar elk strand aan de wat je maar wil. Ik moest er een kwartiertje voor lopen voor ik er was. Het advies was om naar Chen Rio te gaan en dat kostte 75 pesos voor een retourtje. Ze wachten tot er wat meer mensen zijn en gaan dan. Voor terug kun je een tijd met de chauffeur afspreken. Iedereen in bus wilde zo tussen 4 en 5 terug.
Het was idd een mooi strand, beetje baaitje en groot restaurant erbij die ligbedjes verhuurde. Ik ga ergens in het zand liggen. Het is maar goed dat het wat bewolkt is anders zou het al snel bloedheet zíjn. Soms laat de zon zich zien. Als ie zich in de loop van de middag wat meer laat zien, zoek ik de schaduw toch maar op. Mijn armen en benen kunnen inmiddels wel wat hebben maar buik en rug is een ander verhaal…Tegen 4en pak ik mijn boeltje bij elkaar en ga op zoek naar het busje wat snel is gevonden en iedereen is er al dus we vertrekken snel.
Ben dus vroeg terug, heb op het strand al gegeten en kan weer genieten van kamer. Hang in de hangmat en lees wat. Als ik er even uit ben geweest en er weer in wil, wordt ik ineens gelanceerd, maak een koprol achterover, val die meter naar beneden en lig ineens languit op de stenen grond. Ik hoorde alle kootjes van vingers van mijn linkerhand knakken. Wanneer ik weer bijgekomen ben van de “schrik" blijkt alles gewoon te werken alleen mijn pink doet wel wat zeer. Ik moet er ook wel wat om lachen want het moet wel een bijzonder gezicht zijn geweest….

03-02-2020 vraag een Mexicaan nooit om de weg
Mijn pink is wat dik en beetje pijnlijk met buigen maar dat lijkt het enige te zijn wat ik van de val heb overgehouden. Had gekker gekund.
Vandaag is het rustiger weer en kan er wel gesnorkeld worden. Dat ga ik dan maar eens doen. Een tour van 4 uur. Ik moet met taxi naar haven want ook daar rijden de collectivos niet heen. Vraag me af waar dan wel heen….Ben vroeg En heb wel.zin om vast een stukje te lopen. Als ik bij de zee ben, vraag ik nog welke kant de haven op is en ze wijzen me een richting op die ik volg. Tegen de tijd dat ik denk dat ik een taxi moet gaan nemen, en dus al een eindje gelopen heb, komt er weinig verkeer. De andere kant op wel dus uitstekende weg over en pak daar een taxi, die kan zo draaien. Hij vraagt weer meer dan wat George heeft gezegd….En…hij keert niet…. Ben ik dus voor de zoveelste keer gewoon weer de verkeerde kant op gestuurd….Het is nog wel een behoorlijk stuk en de stad is dus best groot. Veel havens en aan de overkant van de weg dure hotels en winkels. Er zijn geen stranden.
Eenmaal bij de haven, zie ik de bootsman al.snel, hij is aan de praat met een Amerikaans gezin die ook mee gaan, een moeder met klein kind zijn er nog en dan zijn we compleet. Dan gaan we het water op en varen een heel eind. Dan mogen we wat snorkelen. Er is een fotograaf bij die wat voer strooit en waar natuurlijk vissen op af komen. Het koraal is niet erg kleurrijk, veel bruine/gelige kleuren. Vormen zijn wel bijzonder maar ik vind het eigenlijk niet zo bijzonder. Er zwemt ook nog een pijlstaartrog over de bodem maar dat is het dan ook.
Dan weer in de boot en we varen naar een stuk ondieper water. Hier liggen wat zeesterren. Dan weer in boot en we gaan naar strandje. En dat was het dan...geen 4 uur maar 3,5 waarvan ewn half uur op strand en anderhalf uur heen en terig varen en ook niet zo bijzonder. Ik vind het zonde van het geld.
Ik heb nog steeds de beelden en ervaring van Indonesië in mijn hoofd en tot nu toe kan daar nog niets aan tippen.
Ik kan gelukkig met het Amerikaans gezin mee terug rijden dus dat scheelt nog weer een dure taxi.... ik hang nog wat rond en eet de lekkerste buritto die ik tot nu toe heb gehad! Wacht nog even tot de zonsondergang zich inzet, het is bíjna windstil. Daarna de wandeling terug naar de airbnb.

04-02-2020 Save the best for the last
Ik wist het vanmorgen nog niet maar volgens mij was dit de beste dag van deze vakantie. Rustig aan begonnen en op de planning staat een rondje met scooter over het eiland. Je kunt hem halverwege recht door trekken en dan van oost naar zuid En aan de westkant weer terug naar de stad. Er ligt dus ook maar 1 plaats op het eiland en als je die uit bent, is het rustig op de weg. Dat eerste stuk, recht toe, recht aan, is al snel saai. Stevig tegenwindje. Als ik dan bij de zee kom, gaat het daar aardig tekeer. De golven beuken tegen de rotsen. Wat verderop is strand maar dat wordt geen stop. Wel nog bij een mooi uitzichtpunt. Ik rij nog weer verder en vind het heerlijk. Wind, prachtige zee en groene begroeiing en nog weer verder een bijzondere plek. Rotsen waar enorme gaten inzitten. Je kunt er op maar moet goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Het zit vol met gaten. Je loopt als het ware een stukje de zee in. Golven slaat stuk op de rotsen. Erg mooi om te zien.
Dan nog weer verder en ik kom bij de splitsing waar je het nationale park “ Punta Sur" in kunt. Kost 288 pesos. Omdat ik denk dat het een heel mooi stuk is, betaal ik dat. Het komt ten goede van het park: onderhoud, lessen voor kinderen en bescherming van de dieren. De weg wordt smaller met hier en daar een gat. Ik krijg al vrij snel het gevoel van “wauw" wat mooi hier!: Natuur in zijn puurste vorm. Er stem en diverse hagedissen over. Dan kom je bij een houten uitkijktoren met een prachtig uitzicht over de lagune’s. Er zijn flaminco’s en er kruipt net een behoorlijk krokodil op een eilandje. Imposante beestjes…er tegenover staat een klein maya gebouwtje.
Dan weer verder op het scootertje naar het meest zuidelijke punt met witte vuurtoren. Hier kan je op en dan heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Weer verder en als je dan bij het einde van de weg bent kun je linksaf naar strand (Hier geen last van de wind) en rechtsaf naar een boot. Daarmee kun je de lagune nog weer op (gratis). Ze gaan op zoek naar krokodillen en die werden ook gevonden maar de echte joekel was te ver weg.
Op het strand zijn gratis bedjes en hangmatten waar je gebruik van kan maken. Het is inmiddels al 15.30 uur en ik besluit om terug te gaan. Eenmaal uit het park, neem ik de ventweg. Ik zie nog een bord met verboden voor motorvoertuigen maar denk dat het niet voor mijn scooter telt…ik rij de hele tijd ong 40/50 km/u en das een mooie snelheid voor die weg. Als ik het gas even lostrek zit ik zo aan de 80 km/u. De helm vliegt me bijna van mijn hoofd. Het kan ws nog wel harder maar ik vindt 80 al hard genoeg. Op een gegeven moment zie ik tegenliggers aankomen dus het bevestigd mijn vermoeden dat ik er wel mag rijden. Als ze dichterbij komen, hebben ze ineens blauwe en rode lichten aan en is het politie. Of ik maar even wil stoppen, dat doen ik braaf. Hij vraag Spaans of Engels. Doe maar Engels dan. Ik mag er niet rijden, het is een (heel breed) fietspad moet naar de hoofdweg en ik kan of op het bureau 100 dollar betalen of ter plekke 20…
Ik blijf wat onschuldig doen en zeg dat ik en niet snap. Hij probeert het me nog 3x uit te leggen, ik kijk hem in zijn bruine ogen en zeg dat ik op de hoofdweg zal gaan rijden, dat snap ik wel…Het zal me nu toch niet gaan gebeuren dat ik een boete moet gaan betalen? Het is mijn laatste dag en ik moet ook nog eten, daar kan ik die 20 dollar prima voor gebruiken…..Bovendien heb ik niet eens dollars…Hij kijkt zijn collega een keer aan, zegt wat en ik mag verder….
Soms werkt dom doen heeel gunstig…haha.
Ik vervolg mijn reis en kom.langs enorme resorts dien Ik gister vanaf de waterkant zag. Slinger wat heen en weer in de stad, doe wat blokjes (makkelijk met scooter) en ben rond half 5 terug. Ik ben zeer blij met deze mooie dag!
Ik vraag George nog naar een leuk restaurant met Mexicaanse prijzen. Hij geeft als tip Casa Mission, 3 bloks verderop, avenue 55. Dat blijkt een uitstekende tip te zijn. Het is er erg druk en als er een tafeltje vrij komt, is ie zo weer gevuld. Ik bestel een Mexican Plate en krijg eerst een voorgerechten en dan nog een soepje, hoort bij het gerecht en vervolgens 5 verschillende hapjes. Het is erg lekker.
Daarna weer terug en zit het er op.
Morgen om 11 uur de boot en als het goed is, ben ik dezelfde dag om 11 weer thuis…nogmaals boeking bekeken maar het wordt dus 6e thuis….