Bacalar
Door: Stevien
Blijf op de hoogte en volg stevien
28 Januari 2020 | Mexico, Bacalar
Dagje bussen
Gisteravond bedacht ik eindelijk dat ik de radio, via Internet, aan kon zetten…hoor ik toch wat Nederlands! Fijn! Goed dat ik daar zo snel aan gedacht heb…pfff Het is dan wel apart om te horen dat het bij jullie zaterdagochtend is en ik heb het nog maar vrijdagavond…. Ben tijdelijk 7 uur jonger…
Op tijd wakker. Vandaag staat een dagje bussen op de planning om vervolgens op een prachtige plek te eindigen! Daar lijkt het tenminste op. Ik ga eerst terug naar Merida en vandaar uit naar Bacalar. Rechtstreeks zou kunnen maar dan heb ik of een auto nodig of, met bus, is het echt nachtwerk…daar heb ik niet zoveel zin in…
Ik had gister gevraagd of ze taxi voor me wilden bestellen maar dat was dus nog niet gebeurd. Ik was ruim op tijd dus kon nog makkelijk maar ik moest het nog weer voor een 2e x vragen. Hij zal wel gedacht hebben:” Rustig aan, je bent veel te vroeg….” Een erg vriendelijke jonge man.
Taxi zet me af bij busstation en met geld. Had ik ook maar even moeten vragen maar ben, zeker smorgens, niet op mijn best
Bus uit Campeche vertrekt 10 uur en zou om 12.45 in Merida moeten zijn waardoor ik maar kwartiertje heb om over te stappen. Prima toch! De bussen zijn altijd op tijd heb ik gelezen…maar vond het ook wel een beetje spannend of ik het ga halen. Er zijn weer 3 controleposten van politie, bij 1 kwam iemand in de bus, liep een keer heen en weer en dat was het. De bus kan verder en we zijn ruim op tijd in Merida! Dat gaat dus gesmeerd, 10 minuten later kan ik in de bus naar Bacalar stappen. Het is dan misschien een omweg maar het gaat prima!
Onderweg is er niet veel te zien. Soms komen we door kleine dorpjes en hebben de huizen rieten daken. Vlak voor Dziuché is een enorm groot veld met zonnepanelen. Zoveel dat ik denk dat half Yucatan er mee voorzien wordt van stroom. In José Marie Morelos hebben we een korte stop/busstation en kunnen we even de benen strekken. Dat is dan wel even fijn. Ben dan al over de helft van de rit. Het is dan nog zo'n 2 uur. De tijd is inmiddels ook een uur vooruit gezet. Geen idee waar maar ineens ben ik 6 uur jonger ipv 7….
Ik ben blij als we er eindelijk zijn. Het is net donker en ik besluit om het stukje naar het hostel, Yak Lake te gaan lopen. 2 blokken naar rechts en dan linksaf 9 blokken rechtdoor tot het einde van de straat. Ongeveer een kilometer. Ik begin het te snappen….
Ik geloof dat ik op een bijzonder plekje op deze aardbol ben aangekomen. Ga het morgen wel eens bekijken als het licht is. Als ik mijn bed toegewezen krijg, blijkt het het perfecte plekje te zijn. Nu weer voor een hostel gekozen, 7 bedden op 1 kamer om hopelijk weer wat contacten op te doen. Ik dacht: “ Ben wat laat dus zal wel weer bovenin worden" maar ze hadden een bed beneden voor me gereserveerd! Helemaal goed! Ik spreek gelijk even een Nederlandse dame.
Ik ga mijn welkomstdrankje maar eens halen en constateer dat ik wel weer 1 van de oudste ben.. allemaal jongeren rond de 25-30 jaar, zoiets.
Ik ga na het drankje nog even buiten de deur kijken en er zijn allemaal leuke tentjes om te eten. Ik ga er bij 1 zitten en bestel een hamburger met kip voor omgerekend nog geen € 1.25, een biertje kost hetzelfde. Nu is die hamburger geen culinaire hoogstaande verfijning (3 stukjes kip en een broodje) en hij is klein maar ok, voor 1.25 mag je ook geen wonderen verwachten.. Het gaat wel goed komen de komende dagen. Een klein “nadeel": overal staat de muziek snoeihard uit de speakers te loeien, tegen elkaar op…
26-01-2020
Oei, dat was niet zo’n hele goede nacht. Naast het hostel zit een bar en dat ging door tot 3 uur vannacht…. Ook oordopjes helpen niet echt. Toch wel wat geslapen want heb anderen niet horen binnenkomen. Eén iemand is volgens mij zo zijn bed opgedoken, had zelfs z’n teenslippers nog aan…
Ik ga maar eens naar buiten, kijken wat het uitzicht is: direct aan de lagune met diverse kleuren blauw, paar palmbomen, wit grind, ligstoelen en andere leuke stoeltjes/zitjes. Een bar en diverse bootjes waar je een tocht mee kunt maken. (Tegen betaling uiteraard)
Ik ga bij receptie vragen of ik evt een andere kamer kan krijgen wat net iets verder is van de buurman en waar die 1e kamer tussen zit. Zal ongetwijfeld schelen. Morgen kan ik zelfs 2 kamers op schuiven, prima! Het wordt me door den dag nog 3x verteld.
Het ontbijt is prima, lekker veel fruit ook.
Dan ga ik op pad voor een fiets, beetje de buurt verkennen. Als ik bij de verhuur kom, is ie gesloten… ik heb begrepen dat er nog 1 moet zijn en in mijn beste Spaans vraag ik waar het kan zijn, wordt nog weer 3 blokken om gestuurd, nog weer naar degene die gesloten is maar uiteindelijk kom ik er toch maar ze heeft alleen elektrische fietsen. Mm mm, na ja, moet dan maar…Er zitten hier diverse cenotes en ik ga, nu ik toch de elektrische fiets heb, naar de verste: cenote Azul. Ik heb eerst wat “ruzie” met de fiets, het zadel zakt helemaal naar beneden en gaat van links naar rechts….die zet ik dus maar wat vaster en ik hoef de hendel maar iets aan te raken of de fiets schiet al naar voren, ook zonder dat ik trap. Uiteindelijk begrijp ik hoe het werkt en heb ik meer het idee dat ik iets van elektrische scooter heb dan een fiets, hoef niet te trappen…
De ingang van de cenote staat niet duidelijk aangegeven dus ik doe weer een rondje extra…
Eenmaal daar aangekomen, entree 25 pesos, is het anders dan ik andere cenotes heb gezien. Je gaat hier niet een grot in maar het is min of meer een meer. Het schijnt wel erg diep te zijn. Ik doe een duik in het water en de temperatuur is zeer aangenaam. Ik verblijf even in het water en dan maar weer opdrogen. De temperatuur is wederom zeer aangenaam: zon met zo nu en dan een witte wolk voor de zon. Er is een klein stukje waar je kunt liggen. Niet te lang want ook nu geen zin om te verbranden….dan weer terug op fiets en ik hang wat bij het hostel. Er hangt wel een relaxte sfeer. Jongelui hangen wat rond en doen, net als ik niet veel.
Ik boek nog een tour met catamaran voor morgen.
Daarna spring ik weer op de fiets en cross links en rechts door de straten van Bacalar. Toch wel handig die elektrische fiets, hoef alleen maar wat gas te geven en de gaten in de weg te ontwijken. Er zijn veel muurschilderingen en die leg ik vast op de gevoelige plaat. Ik blijf in het dorp hangen, zag vanmiddag een restaurantje die bomvol zat en als ik daar later kom, is er nog net plek voor me en ik eet een heerlijke burrito! Ik snap dat het er vol is.
Daarna terug naar het hostel. Het is er, vergeleken met gister, erg rustig en ik geloof dat de buurman zelfs geen muziek aan heeft! Er zijn 3 jonge Nederlandse dames waar ik even een praatje mee maak en ook de dame van gister kwam ik nog tegen. Vandaag al meer Nederlands gesproken dan de afgelopen 8 dagen bij elkaar….
27-01-2020
Goed geslapen, de muziek bij de buren ging ook niet meer aan.
Ik heb weer een relaxdagje in petto hoewel ik de fiets nog even terug moet brengen en een besluit neem over de volgende locatie. Daar ben ik gister al mee begonnen. Wil wel richting Cobá, het binnenland een beetje in maar het is nog niet zo heel gemakkelijk om te komen. Bij de receptie helpen ze me wegwijs te maken hoe ik er dan kan komen maar het staat me niet helemaal aan.
Uiteindelijk besluit ik vandaag om toch naar Tulum te gaan hoewel ik daar niet zulke hele leuke verhalen over hoor: te toeristisch. Ik kan dan makkelijker een dagtrip doen naar Cobá en ik zit op de route naar het eindpunt van deze vakantie. Ben over de helft.
Na lang zoeken naar een accommodatie die voldoet aan mijn “eisen" boek ik een hostel. Merendeels staat bij reviews of niet schoon of lawaaierig. Deze heeft nauwelijks negatieve reviews, zit relatief dicht bij ADO busstation dus ik hoop dat het een goede keuze is.
Ondertussen heb ik het zekere voor het onzekere genomen en ben toch van kamer veranderd. De harde muziek was ws omdat het zaterdag was.
Tegen de tijd dat ik uitgezocht ben, is het ook alweer bijna tijd om op de catamaran te stappen. Hij ligt voor het hostel. Er is weinig wind en ik denk dat het tochtje van ong 3 uur, op deze manier wel 5 uur kan gaan duren maar als we dan wat meer op de lagune varen, waait het er wat meer. We varen eerst naar een eilandje. Hier schijnen in febr/maart enorm veel vogels te zijn. Nu niet. Je kunt het eiland niet op maar het water is erg ondiep en kunnen wel in het prachtige turquoise water. Hier heeft het wel 3 verschillende kleuren blauw. Vervolgens varen we naar de black cenote. Een gat van 180 meter diep en waar de kleur van het water ineens donker wordt. Je kunt de overgang duidelijk zien. Helaas viel daar mijn helmpje in het water maar dat had ik wat laat in de gaten dus die zal inmiddels wel op de bodem van 180 meter liggen….
Daarna gaan we nog naar een “piratenboot”. Een groot stuk muur met daarop een in het verleden gebouwd restaurant wat nooit gefunctioneerd heeft…. Wel een mooi plekje. We krijgen tropisch fruit op een tropische plek! Wat zal ik nog meer wensen. Ik spreek nog weer een stel oudere Amerikanen waar ik gister bij cenote Azul ook een praatje heb gemaakt.
Als we weer terug zijn bij het hostel, staat daar gelukkig nog de mevrouw en meneer die er vanaf vanmiddag al stonden en grote hamburger, ter plekke, op bbq klaar maken. Samen met een biertje kost dat ong € 3.50…. Helemaal goed voor vandaag!
Het is nu weer wat drukker bij het hostel en de muziek staat ook vrij hard aan maar ik begin er aan te wennen. Bovendien stopen ze uiterlijk 12 uur.
Ik schrijf dit verhaal nog bij, selecteer de foto’s nog weer en ga dan slapen.
Het was een relaxte dag. Lekker en ik ben blij dat ik hier ben.
-
31 Januari 2020 - 15:10
Attie:
Hoi Stevien,
Heerlijk daar in meggigo he. Het klinkt allemaal niet alleen beter dan in het thuisland maar het ziet er ook nog alszodanig uit!
Heerlijk tropisch en lekker zonnig. Nou de zon zit hier al heel wat dagen achter dikke wolken verscholen en laat zich slechts sporadisch zien. Kloteding!
Zo lang mogelijk ervan blijven genieten want als je weer hier bent moet je maar afwachten. Piet Paulusma wil ons de schaatsen nog wel uit het vet laten halen maar ik geloof er nauwelijks meer in.
Bak nog maar lekker verder in het verre westen...Holland bakt alleen op televisie.
Tot mails maar weer
Groetjes Attie.
-
02 Februari 2020 - 11:45
Jannie:
hoi meisje weer leuk je verhalen en zo leven wij ook een beetje met je mee .
wel fijn dat alles goed verloopt en dat het eten en biertje zo lekker smaakt.
geniet nog maar want het is zo voorbij en zit je in het hollandse weer wel leuk dat we jouw dan weer zien
smile liefs van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley