En weer iets om af te tikken....

.14 okt
Ik had vanmorgen weer de mogelijkheid om met de boot mee te gaan en omdat er verder toch niets te doen is, dat maar weer gedaan. Geen seconde spijt van gehad. Net als gisteren, heb ik maar een t-shirt aan gedaan tegen het verbranden want ook nu schijnt de zon op zijn best. Doe je dat niet, ben je in no time hartstikke verbrand en moet je "op de blaren zitten"....
We gingen nu eerst voor Siladen snorkelen en daar was het weer prachtig! Vooral het koraal aldaar is nog mooier, afwisselender, kleurrijker en bewonderenswaardiger dan wat ik gister had gezien. En dan al die tropische vissen. Je weet eigenlijk niet waar je moet kijken. Zoveel moois te zien. Er was weinig stroming, het water is behoorlijk zout dus je kon gewoon blijven drijven en kijken, kijken en nog eens kijken. Door de vele kleurrijke en verschillende vissen veranderd het beeld ook continu. Zou er elke dag wel een tijd door kunnen brengen.
Daarna nog weer naar een stukje voor Bunaken geweest, het heeft allemaal een naam maar da's niet te onthouden voor me. Ook hier prachtig maar iets meer stroming. Ditmaal geen schildpadden gezien maar ik was zeer voldaan en had het gevoel dat ik "het karwei geklaard" had wat vorig jaar abrupt was afgebroken.
Was wat later terug, wat gegeten en wat gekeuteld. Tijd vloog weer voorbij.
Er komen nog 2 dames uit Duitsland als gasten. Voor hun is dit ook de 1e stop en we brengen de avond samen door totdat het hard begint te waaien en regenen, dan gaan we naar bed.
Het zit er op hier op Bunaken, vond het een zeeeeer goed begin en da's dus al het halve werk...:-)
Michel van Arto Moro is zeer behulpzaam en vriendelijk. Mede door hem voelde ik me op mijn gemak, prima, ontspannen en thuis. Een heel goed begin van dit avontuur!

15 okt
Deze morgen werd ik, om 9 uur, weer met het bootje opgepikt voor het B&B. Ik heb nl weer voor het gemak gekozen: met bootje en taxi naar Tangkoko National park. Het bootje had wat moeite met het "aanmeren" in de mangrove, stuitte telkens op een stukken steen die in het water lagen. Niet best voor de houten boot. Het was er zo ondiep en aangezien ik het zo zonde van zijn boot vond, gaf ik aan dat laatste stukje wel te willen lopen. Dat werd erg gewaardeerd. Hij met mijn backpack op de rug en ik met nog een gewone tas. Geen probleem.
Elton, pikt me weer op om me met prive car naar Tangkoko te brengen. We pakken nog een stuk mee van Manado wat ik niet zo bijzonder vind. Als we buiten de stad komen, wordt het groener en heuvel/bergachtig. Het is een erg mooi stuk om te rijden en het slingert behoorlijk.
Uiteindelijk ben ik rond 12 uur bij Tangkoko Hill en "the boss" wordt opgeroepen. Het personeel spreekt geen Engels.
Ik weet nl niet of hij mijn mail, die ik gister had gestuurd, van reserveren heeft ontvangen want heb geen antwoord gezien dus het is de vraag of ze nog een kamer vrij hebben. En jawel, had hij gehad en beantwoord maar dat heb ik dan nog niet binnen... Dus hij rekenende op mij. Heb een leuk huisje: airco, wing, muskietennet, warm water en het ziet er zeer schoon uit. Incl alle maaltijden kost het een kleine € 30.00
Wel ook allerlei beestjes buiten dus ik begin maar vast met de deet te smeren want hoor ook muggen...
Ik ga hier 's middags een wandeling in het regenwoud/national park maken met gids om de bijzondere dieren te spotten en dan vooral de Tarcus/Tarsier (het spookdiertje). Dat kan, kost ong €15,00 + entree voor het park. Verder zijn er nog makaken en allerlei vogels. Maar mij is het vrnl om de Tarcus te doen.
Het gaat een wandeling van 4 uur worden: lange broek aan, muskietenspul, water en zaklamp mee.
Ben even wat bang dat het een te zware wandeling gaat worden maar er zijn vele rust/kijkpauzes. Dacht dat we met een groepje gingen maar had een privegids. Leha. Zij is de dochter van de al meer genoemde Rene die erg goed zou zijn. Zo moeder, zo dochter... Even hebben we flink de pas erin incl wat klimmen om op tijd bij de Hornbill (mannetje) te zijn die zijn vrouwtje met jong moet komen voeren maar helaas....hij komt niet opdagen, we hebben wel 3 kwartier gewacht. Maar ik heb wel weer geluk, er zit een Beerkouskous (ik had er nog nooit van gehoord) in de boom en hij komt vrij ver naar beneden. Normaal zitten ze vrij hoog in de bomen. Mooie foto's van kunnen maken en ik merkte het voordeel van alleen zijn weer: alle tijd om hem te aanschouwen.
Als het donker wordt, op zoek naar de Tarsier. De plek die ze laten zien, daar komen ze met meer mensen zo ook daar. (dit zodat alle andere trasiertjes met rust worden gelaten) Dus op het moment dat zo'n ukkie met grote ogen zich laat zien, staat iedereen er omheen te dringen en is het wat lastiger om een mooie foto te schieten voor hij weer verder gaat. Toch lukt Leha het nog wel om een redelijke foto voor me te maken.
Rond 18.45 zijn we weer terug.
Het eten is klaar maar niet zo geweldig, wel lekker fruit erbij.
Daarna ga ik naar mijn huisje (na even 2 korte gesprekjes met rondreizende Nederlandse jonglui) en geniet van de iets meer luxe (ruimere kamer, eigen douche met warm water!, voldoende licht, fatsoenlijke spiegel) dan bij Arto Moro.