Leuk!!!! 26 nov

Toch nog een nieuw verslag van die dag want juist deze was 1 van de leukere...gaat dus over 26 nov.

Ik ben de dag rustig aan begonnen en wilde eerst opnieuw een poging wagen om bij het toeristenburo uit te komen. Geen zin om de benenwagen te gebruiken en hier op de hoek staat een becak dus die wilde ik vragen. Ze hadden me gezegd dat ik moest onderhandelen over de prijs maar de beste man wilde niet onderhandelen. Dan toch maar weer met de benenwagen. Ik wist nu wel waar ik ong moest zijn.
Het laatste stuk kwam ik in een leuke wijk: markt en veel gezelligheid maar werd ook een beetje van het kastje naar de muur gestuurd... Het was al behoorlijk warm en ik begon er beetje van te balen, wie met ik nu geloven? Totdat er een jonge dame opstaat mij er van overtuigd daar te moeten zijn waar ik al eerder naar verwezen was. Als ik van die kant de straat zie, zie ik ook bordjes staan met oa het reisbureautje. Blij toen ik er eindelijk was want de temperatuur was al aardig gestegen... Een fietstocht geboekt en voor maandag de Boroburdur. Kost wat maar dan heb je ook wat...
Ik wil, naast het reisbureau, een kop koffie nemen maar meneer van de becjak geeft aan dat hij een leuke en goede koffie weet. Ik vertrouw hem en stap in (moet weer ong terug naar waar ik vandaan kom want wil naar het paleis van de Sultan). Hij zet me ergens af en ik denk waar ben ik nu dan terecht gekomen? Geloof niet dat dit de bedoeling is maar ben ook wel nieuwsgierig. Dus ik wordt ontvangen door een jonge, aardige dame en die begint een heel verhaal over de koffie: het duurste van de wereld, Luwak...ik bedenk dat ik er eigenlijk niet wil zijn maar heb niet het lef om weg te lopen. Krijg koffie en die smaakt idd heerlijk. Er worden me pakjes aangeboden en nog meer en nog meer, ook bijzondere thee. De prijs blijft hetzelfde: heel erg duur. Ik hou het bij het ene kopje wat ik heb gehad en omgerekend was dat al 10 euri....
Ik baal een beetje, beetje veel want dit was toch niet de bedoeling. De beste becjaker weet ook nog wel waar men wajangpoppen maakt en waar men batik maakt. Heb mijn lesje geleerd en geef duidelijk aan dat ik naar het paleis wil.
Hij zet me eraf en ik betaal hem en zeg dat hij kan gaan.
Er is een plein met bomen met daaronder bankjes. Ik ga maar eens op die bankjes zitten om bij te komen van mijn "koffieavontuur". Ondertussen verzamelen zich vele grote groepen pubers op het plein die ook naar het paleis gaan. De groepen zijn zo groot dat ze worden toegesproken via een megafoon.
Was er op de kermis al veel moois van me af gekeken dan gebeurde dat hier nog eens in 3voud... Ik had een zeer fatsoenlijk hemdje aan maar het gevoel van: das "teveel van het goede voor hier" bekroop me dusdanig dat het niet meer prettig voelde. Begon me steeds ongemakkelijker te voelen onder al die starende blikken dat ik maar besloot om wat anders aan te gaan doen. Kraampjes genoeg op de kermis waar ik wel even wat kon kopen maar niets naar mijn gading en het meeste gewoon ook veel te klein.... Dan maar terug naar het hotel, zover was dat niet (andere kant van het kermisterrein) en aldaar een shirt met korte mouwtjes aangedaan. Dat voelde beter.
Terug naar het paleis en dat bewonderd.
Als ik weer uit de poort van het paleis kom, word ik weer overvallen door becjakers maar ik ben nu duidelijk: "nee, dat wil ik niet" en ga weer op een bankje onder de boom zitten. Bedenken/bestuderen op mijn minieme plattegrondje hoe ik nu ook alweer bij het waterpaleis kan komen (ook onderdeel van het Kraton). Er komt een becjaker naast me zitten en begint eerst een vriendelijk praatje. Op een gegeven moment vraagt hij toch of hij "for my good luck", kinderen en weet ik wat nog meer een ritje mag doen. Hij heeft zelfs het lef om 10 euro te vragen en ik vraag me af waar hij het lef vandaan haalt. Ben helemaal verbaasd, 10 euro is, voor hier, een half maandsalaris... Niet dat ik dat tientje niet zou kunnen missen maar het is de manier waarop en ik hou graag het principe aan dat je de lokale waarden aan moet houden (ws betalen we toch al vaak te veel naar lokale waarde...)
Ik kijk eens naar links en zie daar ineens "mijn redder in nood": een blonde man van een jaar of 60....ik begin een praatje met hem en hij komt uit Duitsland, reist 5 maanden door Azie. Hij heeft, voor vandaag, nog ong dezelfde plannen als ik heb en we besluiten samen verder op te trekken. We gaan dus nog naar het waterpaleis, de ondergrondse moskee en lopen wat binnen de muren van het Kraton. Het is een dorp op zich.
Als we buiten de muren zijn en naar Malioboro (grote winkelstraat) willen, weten we niet precies meer aan welke kant we zijn en waar we heen moeten. Tomtom is niet mee en nemen we dus toch maar een becjak. Ik ben blij dat we erin zitten, het is nog steeds droog en erg warm , mijn voeten en benen nemen weer vormen aan die niet zo prettig aanvoelen. We passen bijna niet in de becjak. De becjaks zijn gebouwd op dunne Javaanse mensen, niet op Europeanen met een maatje meer... Hij maakt een aardig rondje maar uiteindelijk blijkt dat het ws nog geen 5 minuten lopen was naar Malioboro...
Leuke straat waar het vooral 's avonds erg druk wordt. Marktkraampjes waar je van alles kan kopen met daarachter de luxere winkels.
We lopen naar een restaurant in een wat achteraf straatje wat er gezellig uitziet en wat mensen van mijn hotel hadden getipt. Daar eten we nog wat en lopen vervolgens terug. De avond is inmiddels gevallen en het is een drukte van belang. We moeten ook weer langs de kermis en het is weer oppassen met die brommertjes. Ze rijden hier ook nog eens links dus komen van een andere kant dan "normaal" voor ons....Maar we redden het. Die Thomas gaat nog even mee naar het hotel we drinken een kop koffie en dan zit de dag er weer op. Het is de hele dag droog gebleven!
We besluiten om maandag samen naar de Borobudur te gaan.
Alleen reizen levert dan toch erg leuke situatie's/ontmoetingen op en vandaag was daar weer het bewijs!