Avontuur!
Door: Stevien
Blijf op de hoogte en volg stevien
25 November 2016 | Indonesië, Jogjakarta
Weer vroeg uit de veren want het vliegtuig van Astrid zou om 10 uur vertrekken, ik om 10.25 dus om half 7 opgestaan, ontbijten en een taxi naar het vliegveld. We houden eerst een "verkeerde" taxi aan. We moesten een bleu bird hebben want die zijn eerlijker in prijs maar al die taxi's lijken behoorlijk op elkaar en pas als hij voor je neus staat, zie je of je de goede hebt... De chauffeur was niet blij dat we niet instapten maar al snel kwam de volgende en goede....
De rit naar het vliegveld ging vlot maar daar aangekomen, bleek dat het vliegtuig van Astrid niet op kwam dagen, gecanceld en ze moest een uur later dan gepland. Die van mij wel gewonen tijd dus check in gedaan en wachten tot ie daadwerkelijk kwam. Dat werd wat later dan gepland maar om 11 uur hingen we in de lucht op weg naar Yogjakarta.
Met een uur waren we er maar de landing duurde toch nog even en volgens mij deden we een extra rondje want op een gegeven moment hingen we weer boven zee terwijl de landing al ingezet was. Maar goed, ik had ruim de tijd, niemand die op me wachtte.
De chauffeur op Bali had gezegd dat er in Yogjakarta ook bleu bird taxi's waren dus die wilde ik pakken. In de aankomsthal aangekomen werd ik overvallen door vele taxichauffeurs maar ik zag niet het goede bloesje met bleu birds erop dus ik iedereen netjes afwijzen en stug doorlopen.
Ineens sta ik buiten en nog steeds geen bleu bird taxi te zien. Wel de andere chauffeurs maar ook een grote bushalte.
Ik heb heel even nodig om te bedenken wat te doen, trek de stoute schoenen aan en stap in het "bushokje/kantoortje", vraag of ik met de bus naar de plek kan waar ik wezen moet. Ja hoor, geen probleem en ik koop een kaartje voor, let wel, omgerekend, ong 20 cent....de taxi vroeg € 7,00...
Dat kaartje lever je een meter verderop weer in en je wacht tot de goede bus komt. Er wordt omgeroepen, in een taal die ik niet versta, welke bus er aan komt maar ik wist dat ik 1B moest hebben dus dat ging prima. Eenmaal in de bus, geen idee natuurlijk waar ik uit zou moeten stappen maar ook dat "probleem" loste zich vanzelf weer op want in elke bus staat iemand die omroept waar we zijn en die dan de deuren open doet. Hij kon Engels, begreep me en door het papier van het hotel te laten zien, wist hij wel waar ik uit moest stappen.
Ik zit dus in die bus en geniet met volle teugen, dit is wat leuk is! De tijd hebben en erachter komen dat het allemaal niet zo heel moeilijk is.
Als ik op de plaatst van bestemming ben, wordt ik gewaarschuwd door de portier van de bus en stap uit. Hij verteld me nog waar ik heen moet lopen want dat is wat ik wil. Ik stap midden in een hoop drukte en gezelligheid uit en wandel in de richting van waar ik wezen moet. Er wordt me diverse malen aangeboden om met een recjac te gaan maar ik ga liever met de benenwagen, kan ik het in eigen tempo doen en zelf kijken waar ik ben...
Ik vraag een paar keer of ik op de goede weg ben en dat blijkt zo te zijn. Na een kwartiertje, en de eerste zweetdruppels op mijn hoofd van vandaag, kom ik bij het hotel en wordt uiterst vriendelijk ontvangen met uitleg over diverse dingen.
Zit in een erg leuk, klein hoteltje, Gryan Wijilan, midden in de stad, 10 kamers en de deuren komen allemaal uit op een binnenplaatsje waar ook ontbijt en de hele dag gratis koffie te krijgen is. Toch hoor ik geen stadse geluiden en ga zo verder met mijn ontdekkingstocht!
Plattegrondje en adres van hotel maar mee want de kans dat ik verdwaal is aanwezig....
-
25 November 2016 - 15:13
Emmy:
Haha eenzelfde verhaal hadden wij in beijing! Ook met de bus en iemand die de plaatsen schreewde van waar we waren, maar dar was dus in het chinees! Maar wel het hotel gevonden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley