Ohoh Oman

4 dec.
We hebben besloten om vandaag richting Oman te gaan. Het is een ander land dan VAE met andere gewoontes. Strenger op allerlei gebieden: alcohol, scheiding man/vrouw/kleding dus ben benieuwd. Doel is Muscat alwaar de grootste kroonluchter van de wereld in de moskee hangt.
Via internet hebben we een auto gehuurd bij het vliegveld dus daar eerst heen met de taxi.
We zijn vlot en als we de papieren ingevuld hebben en de auto bijna hebben (een dik uur voor de "planning") komt er iemand tussendoor en vraagt: kan ik hier een auto huren om naar Oman te gaan? "Nee" zegt de medewerker "dat kan niet". We constateren dat er ws iets niet goed gaat...we willen ook graag naar Oman, kan dat dan niet met deze auto? "Nee, dat kan niet. Je hebt speciale verzekeringspapieren nodig om met auto naar Oman te kunnen en wij hebben dat niet, doen daar niet aan".
Lekker is dat...weg met "mooi op tijd zijn". We moeten eerst, via internet, de huurovereenkomst annuleren en dan ergens anders een auto huren waar je wel mee naar Oman kan...
Dat gaat dan redelijk vlot en als we in de auto zitten, hebben we geen idee waar we heen moeten. In de andere auto zouden we navigatie hebben maar, volgens medewerker, heeft dat in Oman totaal geen zin omdat er bijna nergens bereik is.
We hebben geen idee welke kant we op gaan en rijden maar wat. Dat werkt niet dus bij de 1e beste benzinepomp gestopt om te kijken of we een kaart kunnen bemachtigen. We willen naar Al Ain (is bij grens met Oman), daar hebben we een hotel geboekt. Zo'n grote kaart hebben ze er niet en, na een paar keer vragen, is er iemand die begrijpt wat we willen en weet ons de goede kant op te sturen (wel met behulp van een kaart van de regio).
Eenmaal in de goede richting is het niet meer zo moeilijk. De wegen en bewegwijzering is ok. Als je de stad Dubai uitrijdt, zie je nog een paar, "in aanbouw" zijnde gebouwen. Of dat ooit wordt afgemaakt is nog maar de vraag want door de crisis in 2008/2009, die in VAE heeft plaatsgevonden, zijn een hoop werkzaamheden gestopt. Zo staat er bv een enorme poort voor/van de Universal Studio's en dat is dan ook het enige wat er staat... niets geen pretpark o.i.d. erachter behalve dan woestijn en zand...
Als we dan eenmaal in Al Ain zijn, hebben we weer geen idee waar het hotel zou kunnen staan. Na een paar maal vragen en met een tekening van de wegen, komen we er. Het is rond een uur of 3.
Er zou nog iets te zien zijn in Al Ain, weet niet meer exact wat het was, een mooi uitzicht geloof ik en na diverse rondjes gereden te hebben, wegafsluiting, e.d. , is ook dat is niet te vinden. Ik heb er genoeg van, dat gedwaal.
Als we weer bij het hotel zijn, net voor het donker wordt, wil ik niet verder voordat we een fatsoenlijke wegenkaart hebben. We gaan dus richting centrum van de stad op zoek naar een boekenwinkel/ kaart. Ik weet dat we, tijdens het zoeken naar het hotel, ergens een grote boekhandel hebben gezien: ik weet niet meer waar....
Het is niet te vinden, niemand weet het, het is er niet totdat we, zeer gefrustreerd, weer bijna bij de auto zijn. Daar zien we nog een kleine boekhandel. Ik heb het idee dat het vooral een boekhandel met religieuze literatuur is en helaas, ook daar geen kaart maar hij weet wel een winkel, vlakbij. En jawel, als we daar aankomen, lijkt het op een boekhandel zoals wij ze ook kennen en hebben ze een kaart. Deze is een jaar of 4 oud dus ok wat ons betreft. (nieuwere is er ook niet) Ik ben helemaal opgelucht en kunnen we verder zonder enorme dwalingen te maken.
Als we bij het hotel komen, blijkt de "buurman" de enorme boek/kantoorwinkel te zijn die ik had gezien....
We besluiten om in 2 dagen naar Muscat te rijden, en vinden een prachtige overnachting ergens halverwege, in de bergen. Nu we de kaart hebben, kunnen we precies zien waar we moeten zijn en kunnen we er zo heen rijden. Tenminste....dat dachten we....

5 dec.
We hebben prima geslapen, ontbijten in het hotel en zitten rond half 11 in de auto. We verwachten tegen 15.00 uur bij de volgende overnachting te zijn. Is ruim genomen omdat we niet precies weten hoe het bij de grensovergang gaat, hoeveel tijd dat gaat kosten.
We zijn vlot bij de grensovergang, hebben de juiste papieren en als we even een beetje geduld opbrengen om visum te regelen en te betalen, gaat dat toch redelijk snel. Een controlepost verder, wordt ons gevraagd om de kofferbak van de auto te openen. Geen probleem en dit wordt gedaan. Ik blijf in de auto zitten en hoor een hoop geschreeuw. Er worden nog meer mannen bijgeroepen, schreeuwen nog harder en ik zak wat verder onder in de stoel. "Ik ben hier niet" want ineens weet ik wat er is.... shit, we hebben nog een paar biertjes en rum in de kofferbak... Ik herinner me plotseling dat ik gelezen had dat alcohol in Oman ten strengste verboden is en er gevangenisstraf op staat.....had ik totaal niet meer aan gedacht.... Zelfs een leeg blikje bier in de auto kan al problemen op leveren... Wij hebben nog een paar volle blikjes bier en zelfs een half volle fles rum... Ik blijf stil zitten en verroer me niet. Dit kon wel eens serieuze problemen opleveren. Er zijn gedachten als: "gevangenis, crimineel, smerig, honger, angst, consulaat, e.d.". Allerlei beelden waar je niet vrolijk van wordt, vliegen dan in een snel tempo voorbij.
Er wordt me gevraagd om ook uit te stappen. Dit doe ik braaf en of ik mijn koffer ook wil openen. Natuurlijk wil ik dat, ik wil alles doen wat jullie vragen want begrijp wel dat ik in een benarde positie zit wat niet om commentaar en kritiek vraagt. Mijn koffer bevat gelukkig geen verboden middelen.
Ik weet niet wat de omslag maakte, ws waren ze in een goede bui of zoiets want we mogen de boel weer inpakken en verder gaan. Zien we er dan toch onschuldig genoeg uit?.... Voel me even heeeel opgelucht en gelukkig!
We zijn in Oman!
We hoeven deze weg maar te volgen, ergens een keer linksaf slaan en dan zijn we op de plek waar we willen overnachten.
De snelweg ligt er ws nog niet zolang, hij is prima en ziet er nieuw uit, weinig verkeer dus we schieten mooi op. Ook hier lopen ze langs de snelweg, verder is er weinig te zien. Kale vlakte's.
Er zijn diverse moskeeën met direct ernaast een koffiehuis. Omdat we beiden koffieleuten zijn, stoppen we een paar keer bij zo'n koffiehuis. Als we binnenkomen, worden we enorm aangekeken en ik voel me super vreemdeling en ook niet zo heel erg welkom. We worden geholpen, krijgen de koffie voor 20 cent en verder voelt het wat vreemd aan. Achteraf bedenk ik dat ik, als westerse vrouw zijnde, ws ook helemaal niet welkom was....
Als we weer op weg zijn, komt de afslag die we moeten hebben en we zijn idd mooi op tijd. Het slingert nog wat door de bergen maar ik ben helemaal blij: we zijn op tijd bij de accommodatie, kunnen nog lekker wat rondwandelen of in het zonnetje zitten lezen en genieten van de omgeving.
Als we dan zijn waar we willen zijn, zien we geen accommodatie, we rijden wat, op onverharde weggetjes, rond maar hoe we ook zoeken, niets...het is er ook behoorlijk onbewoond, wel lopen er kamelen in het wild rond, dus hoe kan dat? Volgens de kaart moet het hier zijn.
We komen bij een huis en daar loopt iemand dus maar vragen. Blijkt dat we aan de verkeerde kant van de berg zitten....
We worden nog uitgenodigd om een kopje thee te komen drinken maar slaan dat vriendelijk af: We moeten het stuk weer terug, terug naar de nieuwe snelweg en iets verder afslaan. We denken dan zo weer een uur verder te zijn en wordt het toch nog "laat".... bijna geen zonnetje meer, niet meer genieten van omgeving.
Eenmaal terug op een snelweg blijkt er geen afslag te zijn... we rijden door en door en komen zelfs in Nizwa uit omdat er geen mogelijkheid is om af te slaan. Heb je een niet zo oude kaart, blijkt deze alweer verouderd te zijn en heb je er niet veel aan.... Het begint me alweer te irriteren.
Het begint inmiddels te schemeren en we hebben geen idee hoe we bij de accommodatie moeten komen. Gaan in ieder geval terug de snelweg weer op en als we bij een benzinepomp vragen, kan die ons de juiste weg wijzen. Even verder staat er, aan die kant van de weg wel een naambordje van het dorpje waar we heen willen...
Het wordt echt donker en rijden de bergen in. Er is niet veel meer te zien en we vinden dat het nog wel een eind is. Zijn we nu wel goed is de grote vraag. Plotseling is er een bordje waar de richting en de naam van de accommodatie op staat. We zitten dus, in het donker, op de goede weg. Toch wel fijn zo'n aanwijzing. Hoe ver het nog is weten we niet en dat is dan weer niet zo fijn want ook het benzinepijl van de auto, gelijk aan mijn humeur, daalt gestaag. De koekjes zijn op en we hebben verder niets meer te eten. Het slingert maar omhoog op onverharde, kronkelige wegen en we beginnen weer te twijfelen of we wel goed zitten. Hebben we, in het donker, weer een afslag/bordje gemist? Zou zomaar kunnen. Het ziet er allemaal onbewoond uit. Ik zie ons al overnachten in de auto... Dan is er weer een bordje met naam van accommodatie: Jabal Shams Heights Resort. Gelukkig! Weer een aanwijzing en rond 20.00 uur zijn we eindelijk op plaats van bestemming. Dat is nog eens wat anders dan de gehoopte 15.00 uur...
Het ziet er nogal verlaten en donker uit, niemand te zien, geen levend wezen te bekennen. Het is erg koud. Als we er wat rond lopen, schijnt er een lichtje in een gebouw waar we heen lopen. Het is een soort kantoortje en daar zijn 2 mannen. Ze wachten, in de kou, op gasten en de naam die ze noemen, komt niet overeen met onze naam... ze hadden ons gisteren verwacht... Blijkt dat we verkeerde datum hadden opgegeven... Maar geen probleem. Er is nog wel plek en wat te eten en dat is over een half uurtje klaar. We worden naar de bungalow gebracht en dat ziet er goed uit, er is zelfs een kachel wat geen overbodige luxe is.
Het "restaurant" is een grote, ongezellige zaal, het is er erg koud en er is verder niemand. We krijgen eten wat lijkt te zijn opgewarmd in de magnetron (of zoiets) Toch zijn we al blij dat we wat te eten hebben. Ik moet nu de hele tijd lachen: we dachten, op tijd, op een perfecte plek, in het zonnetje te kunnen zitten, nu hebben we dit. Ik heb wel het idee dat we op een mooie plek zitten maar doordat het donker is, is er totaal niets van te zien en er is niets te beleven waardoor dat plaatje niet helemaal compleet is...
We gaan dus maar slapen nadat we een, welverdiend, biertje hebben gedronken....

6 dec.
Als ik 's ochtends wakker wordt, gooi ik direct de deur open, nieuwsgierig naar het uitzicht, de plek. Het zonnetje schijnt en het ziet er werkelijk geweldig uit! Berg/rotsachtig met hier en daar wat begroeiing. Het resort is best groot en als het mooi weer is, een ander seizoen, een geweldige plek om te verblijven, dicht bij de natuur en het doen met de basis dingen. Het plaatje wat ik in mijn hoofd had, klopt wel. Ik zou me er wel een weekje kunnen vermaken. Genieten van de stilte, rust en natuur. Een beetje "keutelen". Helaas, dat zat er dus nu niet aan.
Na het ontbijt stappen we alweer in de auto en gaan verder richting Muscat. Ook nu hadden we op de kaart aangekruist waar we moesten zijn. Er was een goede plattegrond van de stad Muscat op de kaart dus we hadden weer hoop op een goede afloop.
De terugweg zagen we dat we idd op een prachtige plek waren: in de ruwe bergen. Gelukkig gingen we de berg af want er was dus nog steeds niet getankt. De weg was zo nu en dan zo steil naar beneden, dat het geen probleem opleverde: de motor kon uit. De omgeving was prachtig dus toch nog wat van kunnen genieten.
Eigenlijk waren we best snel in het dal, was dat dezelfde weg die we naar boven waren gegaan? De heenweg leek wel 5x zo lang.... Ook kwamen we al snel een benzinepomp tegen dus, voor ong. 30 cent per liter!, konden we weer heel wat kilometers maken.... Weer een probleem opgelost.
En warempel, we zijn rechtstreeks naar het hotel in Muscat gereden, bijna dan. In de wijk waar het hotel stond, nog 2/3 rondjes en toen waren we er ook! Er zat enige vordering in, in het vinden van de weg.
Het was een groot, oud, appartement. Aparte, grote slaapkamer, woonkamer, keuken en badkamer en wel wat verouderd. Het zag er niet echt uitnodigend en fris uit maar goed, dat maakte niet uit.
We zaten niet zo ver van het strand dus zijn we daar heen gegaan. Geen strand zoals wij dat hadden gedacht. Geen mooi wit zand met parasolletjes maar wat bruinige, vieze ondergrond en geen parasolletjes. Bovendien waaide het er ook wat en die wind was wat fris, overdag werd het warm waarna het vanaf een uur of 3 weer afkoelde, dus lang zijn we er niet geweest.
's Avonds op zoek naar een restaurant. Er is wel wat leven in de brouwerij bij het hotel dus we lopen een stukje en zien een restaurant. Er gaan diverse mensen naar binnen en komen weer met een tas vol naar buiten. We vragen ze ons een restaurant kunnen adviseren en er zijn wel wat tips. We gaan er bij 1 naar binnen en gaan zitten. Ook hier volop tl verlichting en oude tafels en stoelen. Het lijkt er op dat ze "uit eten" totaal niet kennen. We worden verzocht om naar de vitrine te gaan en aan te geven wat we willen eten. We hebben geen idee wat het allemaal is en wijzen dus maar wat aan. We begrijpen dat het kip is....Ook willen we eerst even een kop koffie en het lijkt erop dat ze die eerst bij de buren ofzo, moeten halen. Niets lijkt erop dat ze gewend zijn dat er mensen komen eten hoewel het restaurant op zich daar alle ruimte voor heeft en er ook voldoende tafels en stoelen staan. Zelfs met het afrekenen wisten ze eigenlijk niet welke prijzen ze moesten hanteren en waren we aardig goedkoop uit (voor onze begrippen dan).
Dat het nu echt lekker was, kan ik niet zeggen maar de magen zijn weer gevuld en we kunnen er weer even tegen.